8.3 Νεώτερα Μνημεία
Για την προστασία και ανάδειξη της Άνω Πόλης Θεσσαλονίκης συγκροτήθηκε το 1977  Ομάδα Εργασίας της Πολεοδομικής Μελέτης Άνω Πόλεως Θεσσαλονίκης με υπεύθυνο του έργου τον τακτικό Καθηγητή της Έδρας Πολεοδομίας του Α.Π.Θ. κ. Θ. Αργυρόπουλο, Σύμβουλο του τότε ΥΠ.ΠΕ. Η ομάδα αποτελούνταν από ειδικούς επιστήμονες, αντιπροσώπους κατοίκων και εκπροσώπους Δημοσίων Υπηρεσιών, που είχαν άμεση σχέση με την περιοχή μελέτης. Ο Γ. Π. Λάββας  συμμετείχε στη σύνταξη της Προκαταρτικής Έκθεσης με εισηγητική έκθεση για τη διατήρηση του χαρακτήρα της Άνω Πόλης, την ανανέωση της οικοδομικής μάζας και την προστασία και ανάδειξη των μνημειακών ενοτήτων σύμφωνα με τη σύγχρονη δεοντολογία συντήρησης μνημείων και συνόλων. Παράλληλα, ως Πρόεδρος σε επιτροπές ή ομάδες εργασίας (1983, 1984), αλλά και μέσα από άρθρα και διαλέξεις, επιχείρησε να ευαισθητοποιήσει τις αρμόδιες υπηρεσίες, την επιστημονική κοινότητα αλλά και το ευρύτερο κοινό για την αναγκαιότητα προστασίας της αρχιτεκτονικής αυτής κληρονομιάς και ιστορίας της Θεσσαλονίκης. Όπως ο ίδιος αναφέρει ανατρέχοντας στα γεγονότα της περιόδου αυτής «ενώ τα πράγματα προχωρούσαν στη λύση του πολύπλοκου αυτού προβλήματος, σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστημονική δεοντολογία συντηρήσεως και την απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία του γηγενούς πληθυσμού, σημειώνεται στις 5 Μαϊου 1978 μια ακατανόητη υποτροπή, αναφορικά με τη διατήρηση της Άνω Πόλης ως παραδοσιακού συνόλου. Η πανεπιστημιακή ομάδα παραβλέπεται ενώ ο Υπουργός Πολιτισμού δηλώνει πως το ΥΠ.ΠΟ. ενδιαφέρεται να κηρύξει διατηρητέα 40 μόνο μεμονωμένα κτίσματα από το παραδοσιακό δυναμικό της Άνω Πόλης. Αυτή η απόφαση σήμαινε βέβαια ότι το ΥΠ.ΠΟ. εγκατέλειπε πια τη δυνατότητα νομοθετικής προστασίας γειτονιών και οικοδομικών συνόλων, που υπήρξε η πεμπτουσία και το οδυνηρό αγκάθι του προβλήματος μέχρι τότε. Μετά τη δραματική αυτή αλλαγή της Πολιτείας ως προς την τοποθέτηση του όλου θέματος η εξέλιξη υπήρξε ραγδαία και θλιβερή για την ιστορία της προστασίας της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στη χώρα μας. Μερικά μεμονωμένα κτίσματα και τα αρχαιολογικά μνημεία μόνο προστατεύονται σήμερα νομοθετικά, ενώ η Άνω Πόλη ως οικιστικό παραδοσιακό σύνολο προσφέρθηκε από τότε σε μια ταχύρυθμη κατεδάφιση της υπάρχουσας οικοδομικής μορφής και σε άμεση ανοικοδόμηση».