3.1 Πολυτεχνείο Ζυρίχης
Μετά την απόκτηση του διπλώματος του αρχιτέκτονα, ο Γ.Π. Λάββας, παράλληλα με την εκπόνηση της διδακτορικής του διατριβής, συνεργάστηκε με τη Γραφική Συλλογή Τέχνης (Graphische Sammlung) του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου Ζυρίχης (ερευνητικά προγράμματα, διοργάνωση εκθέσεων) και το Ινστιτούτο Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής. Ως επιμελητής στην έδρα «Ιστορίας της Τέχνης», σε συνεργασία με τους καθηγητές A. M. Vogt και E. Gradmann, δίδαξε σε σεμιναριακά μαθήματα με θέματα όπως «Αιγαιακή Αρχαιολογία», «Ιστορία της Αρχιτεκτονικής της Κατοικίας», «Σχέση Ανώνυμης και Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής». Εποικοδομητική υπήρξε η συνεργασία του με τα μέλη της ομάδας αρχαιολόγων του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, (καθηγητές H. J. Bloesch, P. Isler, κ.ά.) σε ανασκαφές αλλά και σε σεμινάρια για την αρχαιολογία της Μεσογείου.

Η σημαντικότερη όμως εμπειρία, σε θέματα έρευνας και διαμόρφωσης της επιστημονικής του δομής, υπήρξε η επαφή του με σημαντικές προσωπικότητες της αρχιτεκτονικής και της ιστορίας της τέχνης όπως οι Sigfried Giedion και η σύζυγός του Carola Giedion Welcker. Επιστέγασμα της εμπιστοσύνης και της αποδοχής του Giedion αποτελεί η συνεργασία κατά τη συγγραφή του τελευταίου βιβλίου τής τριλογίας του το «Αιώνιο Παρόν» (S. Giedion, Architektur und das Phaenomen des Wandels, 1969). Χαρακτηριστικά είναι όσα σημειώνει η Carola Giedion-Welcker σε γράμμα της στέλνοντάς του το βιβλίο που εκδόθηκε ένα χρόνο μετά το θάνατο του συγγραφέα: «με μεγάλη χαρά σας στέλνω το τελευταίο βιβλίο του αποθανόντος συζύγου μου, αφού εσείς είχατε τόσο εντατικά συνεργασθεί μαζί του για την ολοκλήρωσή του. Τις μεγάλες γνώσεις σας στην aρχαιολογία και το ευρύ πνεύμα σας για τα σημερινά προβλήματα της aρχιτεκτονικής, τα οποία εκτιμούσε (ο Giedion) εξαιρετικά, είχα την ευκαιρία να τα διαπιστώνω πάντοτε…».

Η ολοκλήρωση του πρώτου σημαντικού κύκλου σπουδών και επαγγελματικών εμπειριών στη Ζυρίχη, διαμόρφωσε την επιστημονική του ταυτότητα και προσδιόρισε τους βασικούς άξονες της ακαδημαϊκής και ερευνητικής του πορείας. Οι αρχαιολογικές σπουδές, η διδακτορική διατριβή και η συνεργασία του με το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Ζυρίχης ενίσχυσαν το ενδιαφέρον του για την ιστορική αποτίμηση και την ανάγκη προστασίας και ανάδειξης της αρχαιολογικής κληρονομιάς, έργο το οποίο με συνέπεια υπηρέτησε. Παράλληλα, η συνεργασία του με τον S. Giedion και η επαφή του με τον πνευματικό κύκλο των αρχιτεκτόνων της Ζυρίχης και σημαντικούς εκπροσώπους της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, διαμόρφωσε το δεύτερο διακριτό, αλλά εξίσου σημαντικό, γνωστικό πεδίο στο οποίο εκ παραλλήλου αφιερώθηκε, την Ιστορία της Νεότερης και Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εφεξής η θητεία του στην υπηρεσία του γνωστικού αντικειμένου της Ιστορίας, Θεωρίας και Κριτικής της Αρχιτεκτονικής θα διέπονταν απ’ αυτή την πολυπρισματική οπτική.