2.3 Διδακτορική Διατριβή, Αναφορές και Δημοσιεύσεις [Αναφορές]

Η διδακτορική διατριβή του Γ.Π.Λάββα γνώρισε αμέσως την αποδοχή της ακαδημαϊκής κοινότητας του εξωτερικού. Ο καθηγητής στην έδρα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου της Ζυρίχης και κύριος εισηγητής στη διδακτορική διατριβή Prof. Dr. E. Gradmann, σημειώνει: «…ως εισηγητής της διδακτορικής του διατριβής πρότεινα την αποδοχή της από την αρχιτεκτονική Σχολή του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου (Ε.Τ.Η.), διότι η εργασία αυτή αποτελεί μια εξαίρετη επιστημονική πραγμάτωση, που στην περιοχή της Αρχαιολογίας και της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής, προσφέρει ουσιώδεις νέες απόψεις για την κατανόηση της ελληνικής θρησκευτικής Αρχιτεκτονικής».

Ο συνεισηγητής καθηγητής Prof. A. H. Steiner συμπληρώνει: «Στη διδακτορική εργασία του κυρίου Λάββα μετέχω ως συνεισηγητής. Η πραγματεία σχετικά με την εξέλιξη των οικοδομημάτων και τη διαμόρφωση του χώρου στα αρχαία ελληνικά τεμένη στηρίζεται σε μια ευρύτερη βάση. Ο συγγραφέας ξεκινάει από τα πνευματικά δεδομένα της εποχής του. Οι συλλογισμοί και οι διαγνώσεις του πηγάζουν από τον ελληνικό τρόπο του σκέπτεσθαι και της τότε θρησκευτικής δομής. Έτσι οι πολεοδομικές και αρχιτεκτονικές του επισκοπήσεις είναι πολιτιστικά και ιστορικά θεμελιωμένες και κερδίζουν έτσι σε πειστική δύναμη. Εξαιρετικά ευχάριστη είναι η διαπίστωση ότι δεν ξεκινάει από μια κάποια αισθητική θεώρηση. Περιληπτικά πρέπει να λεχθεί για τη διδακτορική διατριβή του κυρίου Γ. Λάββα, ότι πρόκειται για μια εργασία δροσερά αυτοδύναμη και στηριζόμενη σε ευρεία γνώση, πλούσια τεκμηριωμένη. Η πραγματεία αποβαίνει σφριγηλή από το γεγονός ότι ο αρχιτέκτων συμπληρώνει τον αρχαιολόγο και ο αρχαιολόγος τον αρχιτέκτονα. Με αυτό εξηγείται και ο νέος τρόπος θεώρησης».

Ο καθηγητής Dr. Karl Schefold σε βιβλιοκρισία στο περιοδικό Museum Helveticum (vol.33, 1976, Fasc.3, p. 184) τονίζει μεταξύ άλλων: «Η πολεοδομία είναι ένα από τα θελκτικά προβλήματα για τον σύγχρονο αρχιτέκτονα. Αυτό κάνει τους καθηγητές της αρχαίας αρχιτεκτονικής, όπου υπάρχουν ακόμα στα τεχνικά πανεπιστήμια ακολουθώντας την καλή παράδοση, ν’ ασχολούνται με τη διάταξη των οικισμών και των ιερών παρά με τα προηγούμενα διδάγματα των αρχιτεκτονικών μορφών. Έτσι οφείλουμε ευχαριστίες στον τακτικό καθηγητή της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου Ζυρίχης E. Gradmann, διότι κοντά του ένας εξέχων νέος έλληνας ερευνητής της αρχιτεκτονικής, ο Γ.Π. Λάββας, εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή για τη διάταξη των ελληνικών ιερών, η οποία εκδόθηκε από το Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο Ζυρίχης». Και ο καθηγητής Dr. G. Gruben (έδρα Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής / Πολυτεχνείο Μονάχου) συμπληρώνει: «Το διάστημα αυτό χρησιμοποιώ με μεγάλο κέρδος το βιβλίο του Γ.Π. Λάββα για το ελληνικό τέμενος, το οποίο προσεγγίζει το πρόβλημα της χωρικής σύνθεσης από μια άλλη νέα πλευρά, για πρώτη φορά μετά το Δοξιάδη».